Historie Feyenoord

Gepubliceerd op 19 juli 2023 om 04:08

Feyenoord is een van de oudste en succesvolste voetbalclubs van Nederland. De club werd opgericht in 1908 als Wilhelmina in de Rotterdamse wijk Feijenoord. In 1912 veranderde de naam in SC Feijenoord, later afgekort tot Feyenoord. De club speelt sinds 1937 in het iconische stadion De Kuip, dat plaats biedt aan ruim 50.000 toeschouwers.

Feyenoord heeft in zijn historie vele prijzen gewonnen, zowel nationaal als internationaal. De club is vijftien keer landskampioen geworden, dertien keer de KNVB-beker gewonnen en vier keer de Johan Cruijff Schaal veroverd. Op Europees niveau heeft Feyenoord drie grote trofeeën in de wacht gesleept: de Europacup I in 1970, de UEFA Cup in 1974 en 2002, en de wereldbeker voor clubteams in 1970.

Feyenoord staat bekend om zijn trouwe en fanatieke aanhang, die de club door dik en dun steunt. De club heeft een grote rivaliteit met Ajax uit Amsterdam, waartegen de Klassieker wordt gespeeld. Ook met andere clubs uit de Randstad, zoals Sparta Rotterdam en ADO Den Haag, bestaat er een sterke animositeit. Feyenoord heeft een rijke traditie van het opleiden van eigen spelers, die vaak uitgroeien tot internationals of sterren bij andere clubs. Enkele voorbeelden zijn Coen Moulijn, Wim Jansen, Willem van Hanegem, Ruud Gullit, Giovanni van Bronckhorst en Robin van Persie.

Feyenoord is meer dan alleen een voetbalclub. Het is een symbool van trots en identiteit voor veel Rotterdammers en Nederlanders. Het is een club met een roemrijke historie, maar ook met een ambitieuze toekomstvisie. Feyenoord wil zich blijven ontwikkelen op sportief, maatschappelijk en financieel gebied, om zo zijn positie als topclub te behouden en te versterken.

Feyenoord tussen 1908 en 1930

Feyenoord is een van de bekendste en succesvolste voetbalclubs van Nederland. Maar hoe is deze club ontstaan en hoe heeft zij zich ontwikkeld in de eerste decennia van haar bestaan? In deze blog post gaan we terug in de tijd en kijken we naar de geschiedenis van Feyenoord tussen 1908 en 1930.

Het ontstaan van Feyenoord

Feyenoord werd opgericht op 19 juli 1908 in het Rotterdamse stadsdeel Feijenoord, waar de club haar naam aan ontleent. De oprichters waren vier jonge mannen die graag wilden voetballen met andere jongens uit de wijk: Kees van Baaren, Gerard van Leerdam, Henk Mulder en Nico Struijs. Zij noemden hun club Wilhelmina, naar de Wilhelminakerk waar zij vaak speelden. De clubkleuren waren blauw en wit.

Wilhelmina was een typische volksclub, die vooral bestond uit arbeidersgezinnen die weinig geld hadden voor sport. Dit stond in contrast met de rijke "eliteclubs" uit de stad, zoals Sparta en Concordia. Wilhelmina had dan ook veel moeite om een geschikt speelveld te vinden en moest vaak verhuizen. In 1909 fuseerde de club met een andere club uit de buurt, Volharding, en veranderde de naam in Celeritas. De clubkleuren werden rood en wit.

In 1912 werd Celeritas lid van de Rotterdamse Voetbalbond en kreeg het een vaste speelplaats aan de Kromme Zandweg. De club groeide snel in ledenaantal en prestaties en besloot om zich aan te sluiten bij de Nederlandse Voetbalbond. Om verwarring te voorkomen met een andere club die Celeritas heette, werd de naam opnieuw veranderd in Feijenoord, met een ij. Het eerste logo van de club was een witte F op een rode achtergrond.

De weg naar de landelijke top

Feijenoord begon in de tweede klasse van de NVB en promoveerde in 1916 naar de eerste klasse. Daar trof het clubs als Sparta, Ajax en HBS aan, die al jarenlang domineerden in het Nederlandse voetbal. Feijenoord moest zich nog bewijzen als nieuwkomer en had te maken met veel tegenstand en vooroordelen. Zo werd de club gezien als een "boerenploeg" die alleen maar hard kon schoppen.

Toch liet Feijenoord zich niet afschrikken en speelde met veel passie en strijdlust. De club had ook een aantal talentvolle spelers, zoals Jaap Barendregt, Kees Pijl, Adriaan Koonings en Cor Kieboom. Onder leiding van trainer Bill Julian wist Feijenoord zich te handhaven in de eerste klasse en zelfs mee te doen om het kampioenschap. In 1924 werd Feijenoord voor het eerst kampioen van de westelijke eerste klasse, na een spannende strijd met Ajax.

De eerste landskampioenschappen

Door het kampioenschap van 1924 mocht Feijenoord meedoen aan de kampioenscompetitie, waarin het tegen de kampioenen van de andere regio's speelde. Feijenoord won al zijn wedstrijden en werd zo voor het eerst landskampioen van Nederland. Dit was een historische prestatie voor een club die nog maar twaalf jaar bestond. De spelers werden als helden onthaald in Rotterdam en kregen een huldiging in het stadhuis.

Feijenoord bleef ook in de volgende jaren meedoen om de prijzen. In 1928 werd de club opnieuw kampioen van het westen en mocht het weer meedoen aan de kampioenscompetitie. Daar trof het onder andere PSV aan, dat voor het eerst kampioen was geworden van het zuiden. Feijenoord won alle wedstrijden behalve die tegen PSV, waardoor er een beslissingswedstrijd moest komen. Deze werd gespeeld in het Olympisch Stadion in Amsterdam, waar 40.000 toeschouwers aanwezig waren. Feijenoord won met 3-1 en werd zo voor de tweede keer landskampioen.

De eerste Oranje-internationals

Het succes van Feijenoord bleef niet onopgemerkt bij de bondscoach van het Nederlands elftal, Bob Glendenning. Hij selecteerde in 1925 voor het eerst een speler van Feijenoord voor Oranje: Jaap Barendregt. Hij was de eerste van vele Feijenoorders die het nationale shirt zouden dragen. In 1928 waren er zelfs vijf spelers van Feijenoord geselecteerd voor de Olympische Spelen in Amsterdam: Barendregt, Pijl, Koonings, Kieboom en Bas Paauwe. Zij maakten deel uit van het team dat de bronzen medaille won.

Feijenoord leverde ook een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van het totaalvoetbal, een speelstijl waarbij alle spelers aanvallend en verdedigend meedoen. Feijenoord speelde al in de jaren twintig met een soortgelijk systeem, dat door Julian was geïntroduceerd. Het was gebaseerd op snel combinatiespel, beweeglijkheid en positiewisselingen. Feijenoord was daarmee zijn tijd ver vooruit en oogstte veel bewondering.

De kampioenschappen van Trainer Dombi

In 1929 kreeg Feijenoord een nieuwe trainer: Richard Dombi. Hij was een Hongaar die eerder succesvol was geweest bij Hakoah Wien en Grasshopper Zürich. Hij bracht een nieuwe impuls aan het spel van Feijenoord en leidde de club naar twee opeenvolgende landstitels in 1930 en 1931. In beide seizoenen werd Feijenoord ook kampioen van het westen met een ruime voorsprong op de concurrentie.

Dombi had een sterke selectie tot zijn beschikking, met spelers als Puck van Heel, Leen Vente, Manus Vrauwdeunt, Gerard Kuppen en Piet de Wolf. Hij liet hen aanvallend en attractief voetbal spelen, dat veel doelpunten opleverde. In het seizoen 1930/31 scoorde Feijenoord maar liefst 143 keer in 34 wedstrijden, een gemiddelde van meer dan vier per wedstrijd. Vente werd topscorer met 39 doelpunten.

Feyenoord tussen 1930-1959

In de jaren dertig was Feyenoord onder leiding van de Hongaarse trainer Richard Dombi een van de sterkste teams van het land. De club won vier keer het landskampioenschap (in 1930, 1936, 1938 en 1940) en twee keer de KNVB beker (in 1930 en 1935). Feyenoord had een aantal sterke spelers, zoals Puck van Heel, Bas Paauwe, Leen Vente en Aad van Male. Ook had de club een trouwe en fanatieke aanhang, die massaal naar het stadion Feijenoord kwam.

Feijenoord tijdens de Tweede Wereldoorlog

De Tweede Wereldoorlog had een grote impact op het Nederlandse voetbal en ook op Feyenoord. De club moest zich aanpassen aan de bezetting en de beperkingen die dat met zich meebracht. Zo moest de naam Feijenoord worden veranderd in Feyenoord, omdat de ij niet werd erkend door de Duitse bezetter. Ook moesten sommige spelers onderduiken of in dienst gaan. Desondanks bleef Feyenoord voetballen en won het in 1940 nog het landskampioenschap. In 1943 bereikte de club de finale van de KNVB beker, maar verloor die van Ajax (1-3).

Feijenoord na de bevrijding

Na de bevrijding in 1945 moest Feyenoord weer opkrabbelen uit een moeilijke periode. De club had te maken met financiële problemen, spelersverlies en concurrentie van andere clubs. Toch wist Feyenoord zich te handhaven in de top van het Nederlandse voetbal. Ook speelde Feyenoord voor het eerst een internationale wedstrijd, tegen het Franse Nancy (3-0).

Introductie van betaald voetbal

In 1954 werd het betaald voetbal ingevoerd in Nederland, na jarenlange discussies en conflicten tussen de KNVB en de profclubs. Feyenoord was een van de clubs die voorstander was van het professionaliseren van het voetbal en sloot zich aan bij de NBVB, een alternatieve bond die al eerder was begonnen met betaald voetbal. Na een jaar werden de twee bonden samengevoegd en ging Feyenoord spelen in de Eredivisie, de hoogste divisie van het Nederlandse voetbal.

Bouwen aan een kampioensploeg

In de tweede helft van de jaren vijftig begon Feyenoord te bouwen aan een nieuwe kampioensploeg, met spelers als Cor van der Gijp, Henk Schouten, Coen Moulijn en Rinus Bennaars. De club werd geleid door trainer Jaap van der Leck, die een aanvallende speelstijl hanteerde. In 1956 werd Feyenoord voor het eerst kampioen van de Eredivisie, door in de laatste wedstrijd DOS te verslaan met 4-1. In 1957 en 1958 werd de club tweede, achter Ajax en DOS. In 1959 werd Feyenoord opnieuw kampioen, met een recordaantal van 93 doelpunten in 34 wedstrijden.

Stadion Feijenoord

Het succes van Feijenoord zorgde ook voor een groeiende populariteit onder de supporters. De club trok steeds meer toeschouwers naar de Kromme Zandweg, die echter niet meer voldeed aan de eisen van de tijd. Er was behoefte aan een nieuw en groter stadion, dat ook geschikt zou zijn voor interlands en andere evenementen.

In 1931 werd begonnen met de bouw van Stadion Feijenoord, dat al snel de bijnaam De Kuip kreeg. Het stadion werd ontworpen door architect Leendert van der Vlugt en had een capaciteit van 65.000 plaatsen. Het was voorzien van moderne faciliteiten, zoals kleedkamers, douches, toiletten, persruimtes en een lichtinstallatie. Het stadion kostte ruim anderhalf miljoen gulden en werd gefinancierd door aandelen, obligaties en donaties.

Op 27 maart 1937 werd De Kuip officieel geopend met een wedstrijd tussen Feijenoord en Beerschot AC uit België. Feijenoord won met 5-2 en Vente scoorde het eerste doelpunt in het nieuwe stadion. De Kuip werd al snel een begrip in de voetbalwereld en een symbool voor de club en haar supporters.

De Kuip werd al snel een begrip in binnen- en buitenland en was het toneel van vele memorabele wedstrijden.

Feyenoord tussen 1960-1970

Maar hoe zag de geschiedenis van de club eruit in de jaren zestig, toen Feyenoord de basis legde voor haar grootste triomfen?

In dit blog gaan we terug naar de periode tussen 1960 en 1970, toen Feyenoord onder leiding van trainers als Richard Dombi, Norberto Höfling, Ben Peeters en Ernst Happel vier keer kampioen werd, twee keer de beker won en als eerste Nederlandse club de Europacup I en de wereldbeker veroverde.

We beginnen in het seizoen 1960/61, toen Feyenoord met spelers als Coen Moulijn, Cor Veldhoen, Henk Schouten en Reinier Kreijermaat een van de sterkste teams van het land had. De Rotterdammers werden dat jaar voor de zesde keer landskampioen, met een indrukwekkend doelsaldo van 99-35. Een van de hoogtepunten was de legendarische 9-5 overwinning op Ajax in De Kuip, waarbij Schouten zes keer scoorde. Feyenoord deed ook mee aan de Europacup I, maar werd in de kwartfinale uitgeschakeld door Benfica.

Het seizoen daarop was minder succesvol voor Feyenoord, dat derde werd in de competitie en in de eerste ronde van de Europacup I werd uitgeschakeld door Tottenham Hotspur. In 1962/63 herpakte Feyenoord zich en werd het opnieuw kampioen, met slechts één nederlaag in 30 wedstrijden. Moulijn was de grote ster van het team, dat ook bestond uit spelers als Piet Kruiver, Gerard Kerkum, Henk Wery en Eddy Pieters Graafland. In de Europacup I bereikte Feyenoord voor het eerst de halve finale, waar het na verlenging verloor van Benfica.

In 1963/64 prolongeerde Feyenoord haar titel, met een voorsprong van zeven punten op Ajax. Het was het laatste seizoen van trainer Dombi, die na vier jaar vertrok. Hij werd opgevolgd door de Belg Höfling, die echter geen succes had bij Feyenoord. De club eindigde in 1964/65 als vierde in de competitie en verloor in de bekerfinale van Go Ahead. In Europa werd Feyenoord in de kwartfinale van de Europacup I uitgeschakeld door Internazionale.

Höfling werd na één seizoen ontslagen en vervangen door zijn landgenoot Peeters, die ook geen lang leven beschoren was bij Feyenoord. Onder zijn leiding werd Feyenoord in 1965/66 weliswaar tweede in de competitie, maar liep het op doelsaldo de titel mis aan Ajax. In de beker werd Feyenoord in de halve finale uitgeschakeld door Sparta en in Europa werd het in de eerste ronde van de Jaarbeursstedenbeker uitgeschakeld door Lausanne-Sport.

In 1966/67 kwam er een nieuwe trainer bij Feyenoord: Ernst Happel, een Oostenrijker die eerder succes had gehad bij ADO Den Haag. Hij bracht een nieuwe mentaliteit en speelstijl mee naar De Kuip, waar hij kon beschikken over spelers als Rinus Israël, Ove Kindvall, Franz Hasil en Willem van Hanegem. Happel leidde Feyenoord naar een dubbel in zijn eerste seizoen: het kampioenschap en de beker werden gewonnen. In Europa werd Feyenoord echter al in de eerste ronde van de Europacup I uitgeschakeld door Górnik Zabrze.

Het seizoen 1967/68 was minder succesvol voor Feyenoord, dat derde werd in de competitie en in de kwartfinale van zowel de beker als de Jaarbeursstedenbeker werd uitgeschakeld. Happel bleef echter aan als trainer en bouwde verder aan zijn team, dat in 1968/69 weer kampioen werd, met een voorsprong van elf punten op Ajax. In de Europacup I bereikte Feyenoord voor de tweede keer de halve finale, waar het na een replay verloor van AC Milan.

Het seizoen 1969/70 was het absolute hoogtepunt in de geschiedenis van Feyenoord. De club won voor het eerst de Europacup I, door in de finale Celtic met 2-1 te verslaan in Milaan. Kindvall maakte in de verlenging het beslissende doelpunt. Later dat jaar won Feyenoord ook de wereldbeker, door het Argentijnse Estudiantes met 1-0 te verslaan in De Kuip, na een 2-2 gelijkspel in Buenos Aires. Feyenoord werd zo de eerste Nederlandse club die deze prestigieuze prijzen won. In eigen land werd Feyenoord ook weer kampioen, met een voorsprong van vijf punten op Ajax.

Feyenoord 1970 -1985

Tussen 1970 en 1985 won de club negen prijzen, waaronder de Europacup I, de UEFA Cup, de Wereldbeker voor clubteams en vier landstitels. In deze blogpost blikken we terug op deze glorieuze periode in de geschiedenis van Feyenoord.

De jaren zeventig begonnen met een historische prestatie: Feyenoord werd de eerste Nederlandse club die de Europacup I veroverde, door in de finale Celtic met 2-1 te verslaan. Het winnende doelpunt werd gemaakt door Ove Kindvall in de verlenging. Een paar maanden later won Feyenoord ook de Wereldbeker voor clubteams, door het Argentijnse Estudiantes met 1-0 te verslaan in De Kuip. Het doelpunt werd gescoord door Joop van Daele, die zijn bril moest afstaan aan een boze tegenstander.

Feyenoord domineerde ook het nationale voetbal in de jaren zeventig. De club werd vier keer landskampioen (1971, 1974, 1984 en 1985) en won twee keer de KNVB Beker (1980 en 1984). De club had een aantal legendarische spelers, zoals Willem van Hanegem, Wim Jansen, Coen Moulijn, Ruud Gullit en Johan Cruijff. Cruijff voor Feyenoord, nadat hij ruzie had gekregen met Ajax. Hij hielp Feyenoord aan de dubbel in 1984.

Naast het nationale succes won Feyenoord ook nog een Europese prijs in de jaren zeventig: de UEFA Cup in 1974. Feyenoord versloeg Tottenham Hotspur in de finale over twee wedstrijden. De eerste wedstrijd eindigde in 2-2 in Londen, maar de tweede wedstrijd werd met 2-0 gewonnen in Rotterdam. De doelpunten werden gemaakt door Wim Rijsbergen en Peter Ressel.

Feyenoord vanaf 1985

Feyenoord in de afgelopen 38 jaar.

Naast de Europacup II won Feyenoord in de jaren 80 ook vier keer de landstitel (1984, 1993, 1999 en 2017) en drie keer de KNVB-beker (1984, 1991 en 1992). Feyenoord was in deze periode de meest dominante club in Nederland, samen met Ajax en PSV.

De jaren 90: Wisselvalligheid en wederopstanding

In de jaren 90 kende Feyenoord een wisselvallige periode. De club wist geen Europese prijzen meer te winnen en moest ook vaker genoegen nemen met een lagere klassering in de eredivisie. Toch waren er ook lichtpuntjes, zoals de bekerwinsten in 1991 en 1992 en de landstitel in 1993. In dat jaar werd Feyenoord kampioen onder leiding van trainer Willem van Hanegem, een clubicoon die als speler onder meer de finale van het WK van 1974 had bereikt met het Nederlands elftal.

In 1995 nam Leo Beenhakker het roer over bij Feyenoord. Hij bracht een aantal nieuwe spelers mee, zoals Julio Ricardo Cruz, Henrik Larsson en Giovanni van Bronckhorst. Met deze spelers wist Feyenoord in 1999 weer kampioen te worden, na een spannende strijd met Ajax. Het was de veertiende landstitel voor Feyenoord.

De jaren 2000: De UEFA Cup en het Legioen
Het hoogtepunt van Feyenoord in de jaren 2000 was ongetwijfeld het winnen van de UEFA Cup in 2002. In een zinderende finale in De Kuip, het stadion van Feyenoord, versloeg Feyenoord het Duitse Borussia Dortmund met 3-2. De doelpuntenmakers voor Feyenoord waren Pierre van Hooijdonk (twee keer) en Jon Dahl Tomasson. Van Hooijdonk was dat seizoen de topscorer van het toernooi met acht treffers.

De UEFA Cup was een beloning voor het harde werken van trainer Bert van Marwijk en zijn spelers, die zich door alle rondes heen hadden geknokt. Het was ook een feest voor het Legioen, de fanatieke aanhang van Feyenoord, die bekendstaat om hun onvoorwaardelijke steun en sfeeracties.

Na de UEFA Cup bleef Feyenoord meedoen om de prijzen in Nederland, maar moest het vaak afleggen tegen Ajax en PSV. Wel won Feyenoord nog twee keer de KNVB-beker, in 2008 en 2016.

De jaren 2010: Het kampioenschap na 18 jaar

In 2017 gebeurde waar alle Feyenoorders al zo lang op hoopten: Feyenoord werd weer kampioen van Nederland, na een droogte van 18 jaar. Het was een historisch seizoen, waarin Feyenoord onder leiding van trainer Giovanni van Bronckhorst (die als speler ook al kampioen was geworden met Feyenoord) vrijwel het hele seizoen bovenaan stond. Met spelers als Dirk Kuyt, Karim El Ahmadi, Nicolai Jørgensen en Jens Toornstra speelde Feyenoord attractief en aanvallend voetbal.

Op de laatste speeldag had Feyenoord genoeg aan een overwinning op Heracles Almelo om de titel veilig te stellen. Het werd een droomscenario voor Feyenoord, want binnen een kwartier stond het al 3-0, dankzij een hattrick van aanvoerder Dirk Kuyt. De wedstrijd eindigde in 3-1 en Feyenoord kon de schaal in ontvangst nemen. Het was een emotioneel moment voor Kuyt, die in zijn laatste wedstrijd voor Feyenoord zijn grootste wens in vervulling zag gaan.

De kampioenswedstrijd werd gevolgd door een enorme huldiging op de Coolsingel, waar honderdduizenden fans Feyenoord toejuichten. Het was een onvergetelijke dag voor iedereen die Feyenoord een warm hart toedraagt.

De toekomst: Nieuwe uitdagingen en ambities

Feyenoord staat voor nieuwe uitdagingen en ambities in de komende jaren. De club wil structureel meedoen om de titel en ook weer successen behalen in Europa. Daarvoor is onder meer een nieuw stadion gepland, dat in 2025 klaar moet zijn. Het nieuwe stadion moet meer inkomsten genereren voor Feyenoord en ook de aantrekkingskracht van de club vergroten.

Ook op sportief gebied wil Feyenoord zich blijven ontwikkelen. De huidige trainer is Arne Slot, die bekendstaat om zijn aanvallende en verzorgde speelstijl. Hij heeft de beschikking over een mix van ervaren spelers, zoals Trauner en jonge talenten, zoals Orkun Kökçü, Santiago Gimenez Feyenoord hoopt met deze spelers weer prijzen te pakken en het Legioen trots te maken. Het resultaat is bij iedereen bekend met het kampioenschap in 2022.